گوشه ای از نامه حضرت علی(ع) به فرزنش امام حسن (ع)

دلت را با اندرز نیکو زنده کن،  هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران،  جان را با یقین نیرومند کن و با نور حکمت روشنایی بخش  و با یاد مرگ آرام کن و با نابودی از او اعتراف گیر و با بررسی تحولات ناگوار دنیا با او آگاهی بخش و از دگرگونی روزگار و زشتی های گردش شب و روز او را بترسان،  آخرت را به دنیا مفروش،  و آنچه نمی دانی مگو و آنچه بر تو لازم نیست به زبان نیاور،  و در جاده ای که از گمراهی آن می ترسی قدم مگذار زیرا خودداری به هنگام سرگردانی و گمراهی، بهتر از سقوط در تباهی هاست و در تمام کارها خود را به خدا واگذار.